Ανήκω στο δυναμικό της ΕΡΤ, στα Μουσικά Σύνολα, στη Χορωδία της. Ναι είχε "απο τέτοια" η ΕΡΤ και τα συντηρούσε, όπως αντίστοιχα έχουν και τα συντηρούν, οι Γερμανικές Ραδιοφωνίες (δεν είναι μία) η Γαλλική Ραδιοφωνία, το BBC, η Ισπανική RTVE κ.α.
Οι συναυλίες που δίνουν οι Ορχήστρες Συμφωνικής, Σύγχρονης Μουσικής και η Χορωδία δεν είναι τρείς το χρόνο όπως -ανέφερε το non paper του υπουργείου οικονομικών- αλλά ογδόντα με ενενήντα το χρόνο.΄Εχασε αρκετές συναυλίες κατά τα φαινόμενα ο πολιτικός προϊστάμενος κ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ. Επίσης, κατά τα λεγόμενα, το πολιτιστικό προϊόν που παράγουν είναι υψηλού επιπέδου.
Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τα Μουσικά Σύνολα της ΕΡΤ ήταν παρόντα στα μεγαλύτερα γεγονότα, όπου φυσικά υπήρχε Μουσική.
Σε εσένα λοιπόν μικρέ χαιρέκακε ανθρωπάκο, που χάρηκες με την είδηση του κλεισίματος και αγνοείς την ύπαρξη των Μουσικών Συνόλων της ΕΡΤ, απευθύνομαι για να σου υπενθυμίσω πως α) όταν ριγούσες από συγκίνηση εκστασιασμένος κουνώντας το σημαιάκι σου στην Τελετή έναρξής των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας μέρος της μουσικής που άκουγες εκτελέστηκε, ηχογραφήθηκε και μιξαρίστικε από τα μουσικά σύνολά της ΕΡΤ στα studio του Γ' Προγράμματος, β) όταν υποδέχτηκες τους Ολυμπιονίκες το 2000 κουνώντας το σημαιάκι σου στο Παναθηναϊκό Στάδιο η Μουσική που άκουγες ήταν από τα Μουσικά Σύνολα της ΕΡΤ, γ) όταν υποδέχτηκες τη νέα χιλιετία και χάζευες το θέαμα στην Ακρόπολη (κρατώντας το μπαλονάκι σου) η Μουσική που άκουγες ήταν από τα Μουσικά Σύνολα της ΕΡΤ, δ) όταν περνούσες απ' έξω από το Μέγαρο Μουσικής (ξέρεις εκείνο το μεγάλο κτήριο δίπλα απο την Αμερικάνικη Πρεσβεία) πολλές φορές μέσα είχαν συναυλία τα Μουσικά Σύνολα της ΕΡΤ, ε) όταν παραθέριζες σε κάποιο νησί ή σε κάποιο χωριό της ηπειρωτικής Ελλάδας ( και κρατούσες στο πιρούνι το παϊδάκι σου) κάπου εκεί κοντά, σε κάποιο ανοικτό θέατρο, Ξωκλήσι, κήπο, μουσείο, πλατειούλα ήταν τα Μουσικά Σύνολα της ΕΡΤ χαρίζοντας τις Νότες τους σε κάποιους που διψούσαν να τις ακούσουν, κλείνοντας τα μάτια, στο καλοκαιρινό αεράκι...
Όχι δεν μας γύρισε την πλάτη, ούτε ήταν περίεργος. Δεν μίλησε καθόλου βέβαια, αλλά μας τραγούδησε ασταμάτητα για δύο ώρες. Έκανε την σκηνή δική του, μας κάλεσε στο υπόγειο του σπιτιού του άνοιξε ένα μπουκάλι μπέρμπον και μας είπε κάποιες ιστορίες με τον τρόπο που μόνο αυτός ξέρει να το κάνει. Δεν έπιασε την κιθάρα καθόλου αλλά ήταν συνεχώς στο πιάνο και τραγουδούσε τους δικούς του στοίχους όπως θα μιλούσε σε μεταμεσονύχτια ραδιοφωνική εκπομπή, ή όπως θα συνομιλούσε με τον Tom Waits,ή όπως...ή σαν κάτι που ο ίδιος το έχει προσδιορίσει και το υποστηρίζει δεκαετίες τώρα. 
