Musica da camera

Μεγάλωσε με μουσική δωματίου, προφανώς. Στο οικογενειακό του περιβάλλον δεν μπορούσαν να διανοηθούν πως θα ακουστεί μουσική με σύνολο άνω των τεσσάρων μελών. Αντιδρούσε λες και τον χτύπαγε κεραυνός. Την εποχή που έπρεπε να ακούγονται τα Carmina Burana στο σπίτι του έφυγε στο εξωτερικό. Ιδιαίτερη απέχθεια έτρεφε στα μεγάλα σύνολα που χρηματοδοτούσε το δημόσιο. Δεν μπορούσε να το χωνέψει. Πολυμελείς ορχήστρες, χορωδίες,μπαλέτα με πολλούς χορευτές ήταν πρωταγωνιστές στους χειρότερους εφιάλτες του. Η ματαιόδοξη πρακτική όλων εκείνων των συνθετών που με υπεροψία γέμιζαν το παγκόσμιο μουσικό ρεπερτόριο με συμφωνίες,καντάτες, ορατόρια, όπερες, σκηνικά δράματα, μπαλέτα και άλλα συναφή θεάματα, τον αηδίαζε. Τα ντουέτα, κιθάρα-φλάουτο, πιάνο-βιολί, τα πάσης φύσεως lieder, τα κουαρτέτα εγχόρδων του γαλήνευαν την ψυχή και συγχρόνως κόστιζαν και λιγότερο είτε αμοίβονταν από δημόσιο φορέα είτε από κάποιον ιδιώτη. Μουσικές που θα τον ανέβαζαν στον έβδομο ουρανό αν είχαν γραφτεί αλλιώς πιθανώτατα να ήταν: "η λίμνη του κύκνου", "έτσι κάνει όλη", "requiem μια προσέγγιση", "άξιον εστί για αρχάριους", "ο χορός του μεταμφιεσμένου", "σύνοψη μεγάλης λειτουργίας σε Si", "βαλκυρία", "Φιλανδία χωρίς επιστροφή". Αρκετό καιρό αργότερα, σε περίοδο οικονομικής ύφεσης έγινε πολιτικός προϊστάμενος σε θέματα πολιτισμού.