Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2009

Κακοφωνίξ

Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις θα είναι εντελώς συμπτωματική.Εξάλλου, ο χρόνος και ο τόπος όπου έδρασε ο συγκεκριμένος βάρδος είναι, θα μπορούσα να πω, προσδιορισμένος και δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Ο Κακοφωνίξ λοιπόν, ο ήρωας των Goscinny και Uderzo, μπορεί να αποτελεί προϊόν της φαντασίας των δημιουργών του, το oficio του όμως έχει στέρεες ιστορικές βάσεις και σίγουρα οι συνάδερφοί του- που υπήρξαν- την ίδια εποχή είχαν σοβαρότατες καλλιτεχνικές και κοινωνικές υποχρεώσεις. Για τους Κέλτες και την παράδοσή τους, η λυρικό- επική ποίηση των βάρδων και ιδιαιτέρως η μελοποιημένη της έκφραση, λειτουργούσε ως ικανότατος αναμεταδότης ανάμεσα στα μέλη της κοινότητας των ηρωϊκών κατορθωμάτων των Βασιλιάδων και των πολεμιστών τους. Ανεξαρτήτως του ότι ο φανταστικός μας βάρδος έτυχε, ελέω των δημιουργών του, να μην διαθέτει ούτε στο ελάχιστο τα φωνητικά προσόντα για να ασκήσει το λειτούργημά του με συνέπεια να μην έχει την εκτίμηση των συγχωριανών του (ιδιαιτέρως του Αυτοματίξ που δεν χάνει την ευκαιρία να του το δείχνει σε κάθε περίπτωση), οι σύγχρονοί του βάρδοι τον δεύτερο και πρώτο αιώνα π.Χ. έχαιραν μεγάλης εκτίμησης και κατείχαν σημαντική θέση στην κοινωνική ζωή. Άλλωστε,δεν πρέπει να ξεχνάμε πως μαζί με τους Δρυίδες, τους Οβάτες(μάντεις- θεραπευτές) οι Βάρδοι ανήκαν στην ιερατική τάξη, είχαν ρόλο παιδαγωγού και συμμετείχαν στα συμβούλια λήψης αποφάσεων του τόπου τους, κάτι από το οποίο δεν εξαιρείται ο Κακοφωνίξ. Για τον άτυχο βάρδο μας βέβαια, η τραγουδιστική ερμηνεία του με τη συνοδεία της λύρας αλλά και η έλλειψη αυτογνωσίας δεν του επιτρέπουν να έχει μια θέση στο πανηγυρικό τσιμπούσι του τέλους κάθε ιστορίας παρακολουθώντας δεμένος και από μακρυά τις εξελίξεις, το γλέντι και τους αχνιστούς μεζέδες.