Έφυγε από τη ζωή ο άνθρωπος που σημάδεψε την κιθάρα το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα και άλλαξε ριζικά το φλαμένκο. O κιθαριστικός (μου) σούπερ ήρωας δημιούργησε εκείνο τον ήχο στην κιθάρα που χαράχτηκε ανεξίτηλα στο μυαλό μου και με προσδιόρισε ως μουσικό και ως ακροατή. Δεν είναι μόνο οι καινοτομίες που εισήγαγε στο φλαμένκο, λίγο- πολύ γνωστές στους περισσότερους που μετέτρεψαν το παραδοσιακό φλαμένκο σε Nuevo φλαμένκο, ούτε οι μουσικές που έγραψε για τα αριστουργήματα του Saura, αλλά η συνολική βαριά παρουσία του, τσιγγάνικη με τα αρώματα των πορτοκαλεώνων του Νότου και συνάμα παγκόσμια και κοσμοπολίτικη φωτισμένη από τους προβολείς των μεγαλύτερων θεάτρων του πλανήτη. Στην γενέτηρά του Algeciras κυρήχθηκε τριήμερο πένθος.Ευτύχησα να τον δω δύο φορές. Στο Λυκαβηττό και στο Ηρώδειο.
Θα μας λείψεις μαέστρο μου. Οι μουσικές σου θα μείνουν για πάντα.
