ΣΙΓΗ

Ο Φώτης είχε αφιερώσει την ζωή του στη μουσική. Όπως έμαθα, από μικρό παιδί γνώρισε το χορωδιακό τραγούδι και στη συνέχεια πέρασε στον ήχο της μαντολινάτας με δάσκαλό του τον Δ. Αποστολάτο. Έμαθα, επίσης, πως αγαπούσε πολύ τα παιδιά και τους δίδασκε μουσική. Γλυκός άνθρωπος και λίγο πειραχτήρι φορούσε πάντα ένα καλοσυνάτο χαμόγελο που σε κέρδιζε με την ζεστασιά του. Τον γνώρισα σε μια μαντολινάτα που ήταν πρώτος κιθαρίστας. Παίζαμε μαζί, συνοδεύοντας τα μαντολίνα και τους τραγουδιστές. Δίπλα του ο καλός του φίλος ο Διονύσης, πιο πίσω, ως νεότερος, εγώ. Προχθές, 24/6/2008 η θέση της πρώτης κιθάρας άδειασε... Μετά από τόσες μουσικές, λυρικές φωνές, κιθαριστικές συγχορδίες και παραστάσεις με φώτα... σιγή. Αυτό επικρατούσε. Ήταν 43.