ON THE ROAD

Το σημείο που συναντιέται η λογοτεχνία με τις τέχνες, η πολιτική σκέψη και η φιλοσοφία με τις πραγματικές εκφράσεις της καθημερινότητας είναι το εικοσιτετράωρης λειτουργίας χωνευτήρι που ονομάζεται ΔΡΟΜΟΣ. Ο δρόμος, αποκαλείται από πολλούς πανεπιστήμιο, χρησιμοποιείται ως ανταλλακτήριο ιδεών και αξιών, ή απλά, μας διευκολίνει να πάμε στον προορισμό μας. Τι είναι όμως αυτό που οδηγεί έναν καλλιτέχνη και πιο συγκεκριμένα έναν μουσικό να... πάρει τους δρόμους και να εκφραστεί με αυτό τον τρόπο; Να εκτεθεί κατά μία έννοια δηλαδή, στα μάτια του κόσμου με έναν τρόπο εναλλακτικό, που δεν συνάδει -στην κυριολεξία – με παρελθοντολάγνες απόψεις; Με μια πρώτη ματιά, η επιβίωση, φαντάζει η πιο άμμεση και ακλόνητη απάντηση. Δεν μπορώ παρ` όλα αυτά να βεβαιώσω αν είναι και η μοναδική. Ο μουσικός που βγαίνει στο δρόμο κάνει μια ενσυνείδητη πράξη. Γίνεται μια επιλογή του τρόπου διαχείρησης της τέχνης που κατέχει, πράγμα το οποίο μπορεί να φιλτράρεται από βιοποριστικούς λόγους, αλλά και απο εντονότερη ανάγκη- από άλλους μουσικούς που δεν ακολουθούν αυτή την πρακτική- για επικοινωνία. Τον ενδιαφέρει ουσιαστικά, καθεαυτή, η διαδραστική τελετουργία, η αμφίδρομη σχέση ανάμεσα σ`εκείνον και τους περαστικούς. “ Ήξερα” γράφει ο Κέρουακ “ ότι σε κάποιο σημείο του δρόμου υπήρχαν κορίτσια, οράματα,τα πάντα. Σε κάποιο σημείο του δρόμου κάποιος θα μου πρόσφερε ένα σπάνιο μαργαριτάρι.”